پدرجان، قامتت سبز باد

خلاصه :

*پدر را نباید نوشت باید بوسید و روی چشم گذاشت*

*"پدران، ستون‌های استوار ایوان خانه‌های کوچک ما بودند و امروز، دخترانمان با انگشتان ظریف و قلب‌های بزرگ، تابلوی عشق را برایشان آفریدند. هر دست‌سازه، روایتی از نگاه‌های بی‌زبانی بود که فریاد می‌زد: *پدرجان، قامتت سبز باد!"*